O książce: 1999 / Jej proza ​​nazywa się twardą, napiętą, wściekłą. Wie, jak rozjaśnić bolesny rytm współczesnego życia i wyciągnąć z gęstwy codzienności kluczowe problemy psychologiczne. Jej ulubione sytuacje to sytuacje skrajne - jeśli miłość, to niefortunna, bolesna, nieunikniona („Architekt przecinka nie jest mój”); jeśli bohater popełnił błąd w młodości, był to błąd nie do naprawienia, który zaważył na całym jego życiu („Z mgły wyszedł miesiąc”). To determinuje także styl autora, który wywołuje różnorodne interpretacje - od wyrzutów za „balansowanie werbalne” po zachwyt nad „elastyczną, magiczną frazą”».